Staan we er te weinig bij stil, Bevrijdingsdag? Soms denk ik van wel. We kijken allemaal uit naar mooi weer zodat we er op uit kunnen naar een festival of evenement. En hopelijk hebben we een vrije dag. Maar sta je er nog echt bij stil dat je vandaag in vrijheid kunt doorbrengen? Kunt schrijven wat je wilt en dat een ander dit mag en kan lezen. Dat houdt me bezig. Wat als de generatie die het “meemaakte” er straks niet meer is.

bevrijdingsdag

Hier in de regio van Arnhem groeien we op met herinneringen. De brug, de monumenten, de herdenkingen in september vanwege “een brug te ver”, de airborne wandeltocht, en niet op de laatste plaats de militaire begraafplaats hier in het dorp en het Airborne oorlogsmuseum. Het zit in onze genen. Leeft het hier mee?
Elk jaar weer kwamen oud strijders terug naar deze omgeving. In hun eigen land zijn ze niet zelden aangezien voor mislukkelingen omdat ze die brug hier even verderop niet in konden nemen. Hier zijn het helden. Allemaal, stuk voor stuk.
Inmiddels komen (klein)kinderen van deze strijders naar deze omgeving om hun vaders of opa’s te herdenken. Ze logeren nog vaak in de huizen bij families die hun familie opvingen in ’40-’45 of net na de oorlog, als ze terug wilde komen.

Op een dag als deze sta ik daar zeker even bij stil. Bevrijdingsdag.